Interview Avalon Kromowirjo Technische Dienst Nederland

Vertel eens over jezelf? Wat is je verhaal bij de technische afdeling van Leica Geosystems?

Ik startte mijn loopbaan op 17-jarige leeftijd, na mijn dienstplicht. Binnen twee weken vond ik werk bij ARIN in Rijswijk, waar ik werkte onder leiding van de heer Kof op de technische afdeling, en onder directeur de heer Miezenbeek. ARIN was toen een deel van Ahrend, een kantoormeubelbedrijf.

De heer Kof was voor mij een mentor. Hij leerde mij de kneepjes van het vak. Mijn eerste project was het werken aan een Wild N10 waterpastoestel, herkenbaar aan zijn olijfgroene kleur. Hij demonstreerde hoe je het toestel demonteert en in elkaar zet, aanvankelijk een uitdaging, maar na drie keer het buisniveau te vervangen, kreeg ik er handigheid in.

Met het vertrouwen gewonnen door de Wild N10, kreeg ik de kans om te werken aan nauwkeurigere apparaten zoals de Wild NK10 en vervolgens de N2 en NK2. Na deze uitdagingen onder de knie te hebben, begon ik te werken aan theodolieten.

Nu 38 jaar verder ben ik doorgegroeid tot de rol Senior Technical Services engineer en deel ik mijn ervaring en kennis met het team door een begeleide en trainde rol op mij te nemen.

Hoe ging het onderhoud van een waterpastoestel vroeger in zijn werk?

In het verleden was het een minutieus proces. We demonteerden het instrument volledig, reinigden en herspoten de onderdelen. Eventuele beschadigde onderdelen werden gerepareerd of vervangen, soms met behulp van onze eigen draaibank.

Bijvoorbeeld: als er een deuk in de rand van de kijker zat, probeerden we deze netjes uit te deuken. Hierna controleerden wij het binnenwerk. Vaak waren bepaalde onderdelen toe aan vervanging door externe beschadiging. Dit hield in dat we bijvoorbeeld een nieuwe ring plaatsten, de kruisdraad aan de binnenzijde vernieuwden, en een verse verflaag aanbrachten om het apparaat weer als nieuw te laten lijken.

Zodra het toestel er weer als nieuw uitzag, begon het nauwkeurige werk van afstellen en justeren. We startten met het doosniveau, de basisreferentie van het instrument. Daarna stelden we de kruisdraad bij met de collimator. Na deze kalibratie moesten de twee helften van de luchtbel, zichtbaar door het buisniveau, perfect uitlijnen. Dit deed ik volledig mechanisch, een vaardigheid die ik ontwikkeld heb en nu als een groot voordeel zie. Het heeft me het fingerspitzengefühl gegeven dat nodig is voor dit werk.

Je bent al 38 jaar een gewaardeerde medewerker van onze organisatie. Wat maakt je werk bij de technische dienst van Leica Geosystems zo boeiend voor jou?

Ik ben een praktisch ingesteld persoon, graag actief en hands-on. Het geeft me voldoening om concreet met mijn handen bezig te zijn en problemen op te lossen. Een kantooromgeving met voornamelijk administratie is niet aan mij besteed. Het is niets voor mij om de hele dag alleen maar achter een bureau te zitten.

Buiten het feit dat ik het technische werk waardeer, ben ik ook erg blij met de positieve werksfeer hier bij Leica Geosystems. Collega's waarmee je kunt lachen en die op een leuke manier een geintje kunnen maken, dragen bij aan de prettige werkomgeving. Het is echt een plezier om elke dag in zo’n omgeving te mogen werken.

Hoe zijn de kalibratie- en onderhoudsprocedures door de jaren heen veranderd? Is het proces bijvoorbeeld nog hetzelfde?

Hoewel sommige fundamentele aspecten hetzelfde zijn gebleven, hebben er ook aanzienlijke veranderingen plaatsgevonden. Voorheen volgden we uitgebreide gedrukte stappenplannen voor onderhoud. Nu vertrouwen we op geautomatiseerde instructies van computers. Deze leiden ons stapsgewijs door het proces, zoals bijvoorbeeld het meten van een bepaald prisma in onze technische dienst opstelling.

Voorheen hadden we meer gereedschap nodig vanwege de mechanische aard van de instrumenten. De draaibank, die ik eerder noemde, wordt nu bijvoorbeeld niet meer gebruikt.

Een ander opvallend verschil betreft de eindcontrole. Vroeger werden alle dagelijks voltooide instrumenten handmatig gecheckt door de werkplaatschef. Dit gedetailleerde proces omvatte zelfs het kloppen met een houten hamer om de spanning in de schroeven los te maken. Tegenwoordig voert het computersysteem deze finale check uit.

Heeft de toename van elektronica een impact op jullie werk?

Zeker, de technologische vooruitgang heeft het werk behoorlijk veranderd. Ik herinner me de introductie van de DI10, een digitale afstandsmeter, en de komst van de TC1600. Met de TC1600 konden we via complexe toetsencombinaties de kalibratiemodus bereiken.

De toename van elektronica in ons werk heeft geleid tot aanpassingen in onze werkomgeving en tot het verhogen van onze veiligheid. Hierbij volgen wij de ESD (Electro Statische Ontlading) veiligheidsnormen. In lijn hiermee hebben we onze werkomgeving aangepast. We dragen speciale anti-statische kleding en werken in omgevingen met anti-statische eigenschappen, zoals vloeren en werktafels. 

Bovendien is de manier waarop we met vloeistoffen omgaan aanzienlijk veranderd. We zorgen nu voor een veilige opslag van alle vloeistoffen, om risico's te minimaliseren en de veiligheid in onze werkruimte te waarborgen.

Ondanks deze veranderingen blijft de werkplekinrichting grotendeels onveranderd. Collimatoren staan op speciale pilaren met dempende rubbers. Deze speciale betonnen voeten worden wereldwijd gebruikt binnen Leica Geosystems.

Hoe komt de apparatuur voor onderhoud en reparatie bij jou?

Voorheen brachten veelal de klanten hun apparatuur bij de receptie, waarbij het 'first-come-first-serve' principe gold. Tegenwoordig is deze manier van werken niet meer mogelijk en hebben wij een afsprakensysteem geïmplementeerd. Hiermee plannen we het ophalen, repareren en terugsturen van de apparatuur in. Dit heeft geleid tot een verhoogde servicekwaliteit voor onze klanten, die nu precies weten waar ze aan toe zijn.

Soms ontvangen we apparatuur via de technische supportafdeling. Zij proberen eerst het probleem op te lossen, maar als dit niet lukt en het lijkt op een hardwareprobleem, nemen wij het over. Zij hebben alle stappen en pogingen gedocumenteerd, waardoor wij een compleet overzicht hebben van alle eerdere pogingen. Hierdoor kunnen we efficiënter reparaties uitvoeren.

Hoe zorgt Leica Geosystems voor de kwaliteitsgarantie van kalibraties, onderhoud en reparaties?

Leica Geosystems B.V., gecertificeerd volgens de ISO 9001-norm, legt extra nadruk op kwaliteit binnen onze technische afdeling. Elke drie jaar ondergaan we een interne audit en certificering door ons hoofdkantoor, en jaarlijks voeren we ook een lokale audit uit. We handhaven een strikt kwaliteitsmanagementsysteem, gebruiken consequent dezelfde werkmethoden en zorgen ervoor dat alles, van de afstelling van de collimatoren tot onze administratie, altijd op orde is.

Om up-to-date te blijven met de nieuwste technologieën en om nieuwe medewerkers te trainen, volgen we regelmatig opleidingen. Bij de introductie van nieuwe technologie, zoals een nieuw aandrijfsysteem voor een TotalStation, reizen de betrokken teamleden af naar Zwitserland voor een training in de bijgewerkte procedures. Nieuwe medewerkers ontvangen eerst een interne training van mij, waarna ze een training van een of twee weken in Zwitserland volgen.

Wat is de meest memorabele anekdote over de 38 jaar bij Leica Geosystems?

Ik kan me nog een hilarisch moment herinneren met een Wild LNA2 roterende laser die bedekt was met beton. De stelschroeven werkten niet meer door de betonlaag. Na veel werk hadden we alles schoongemaakt, maar toen ontdekten we dat de klant het toestel daarna weer in het beton zette bij het storten van vloeren. Nadat de klant ons had aangegeven dat hij altijd zo werkte, hebben we het de volgende keer op zijn manier gelaten.

Kun je enkele noemenswaardige momenten van trots benoemen uit je 38-jarige carrière?

Er zijn talloze momenten gedurende de afgelopen 38 jaar die ik zou kunnen noemen. Om er een paar te noemen, direct uit mijn geheugen: Ik heb eens tijdens een evenement instrumenten mogen voorbereiden, waardoor bezoekers konden zien wat er binnenin gebeurt.

Ook heb ik een Cirkel-waterpasinstrument gemaakt door de Firma Gebr Caminada tussen 1850 en 1900 volledig mogen gerestaureerd voor een tentoonstelling op ons kantoor. Tot slot wil ik een bijzondere herinnering noemen: het moment waarop ik de compensator op een Wild T2 Theodoliet bevestigde voor metingen op een schip. Dit systeem staat bekend als het 'roodnat'-systeem, vernoemd naar de uitvinder ervan.